Ballen in de hens

Jambo! Wat ontzettend tof om zoveel aanvragen voor KENWA tassen te mogen krijgen. We gaan ze vandaag ophalen en ik ben heel benieuwd naar de gezichten van de vrouwen wanneer we zoveel tassen komen kopen.

De afgelopen dagen heb ik me steeds meer het Afrikaanse ritme en leven eigen gemaakt. Mezelf en mijn kleren wassen met een teiltje lauw water, koffie met een brandsmaak van het vuur, nachtelijke bezoekjes aan de ‘latrine pit’, keuvelen met de familie op de veranda terwijl de avond inzet, met oma het avondeten maken op houtskool/vuur…

En dat laatste ziet er vele male gemakkelijker uit dan dat het is! De Dutch girls zouden namelijk vrijdagavond een hollandse maaltijd maken voor de familie. Voor 9 volwassenen en 3 kinderen gingen we gehaktballen, gekookte mais en rijst maken en een heerlijke ananas als dessert. Bij de plaatselijke slager hebben we gehakt gekocht. Je ziet de karkassen van de koeien daar nog in de winkel hangen. Je besteld wat je wilt en ze maken het ter plekke voor je klaar. Grappige is dat gehakt hier het duurste sort vlees is omdat er veel handwerk in zit. Anyway, na al onze inkopen gedaan te hebben gingen we enthousiast aan de slag. Alles liep voorspoedig totdat de gehaktballen op het vuur moesten. Nu hebben ze wel een fornuis maar oma had toch liever dat we het vuur gebruikte ( ik zag haar al fronsend naar ons gepruts kijken in haar minikeuken en bezorgd naar haar nauwelijks gebruikte gasfornuis). Het vuur was natuurlijk veel te heet om de gehaktballetjes langzaam te laten garen. Toen ik de de plaat van het vuur wilde halen om mijn zwarte ballen nog enigzins te redden vloog de keuken bijna in de hens door een grote steekvlam. Gelukkig kwam een van de zoons net voorbij en vroeg op zijn allerkalmst en beleefd; ‘Do you think I can be of some assistance?’. Gelukkig was er meer schrik dan schade en mocht ik alsnog het fornuis van oma gebruiken. Als ik er maar voorzichtig mee was.

Met de 8 jongste kinderen zijn met afgelopen week naar de clinic geweest voor hun vitamine A dosis. Een van de jongens, Chris, heeft sinds een dag of 2 last van zweren langs zijn mond in combinatie met zijn lage gewicht waren ze bang dat hij HIV besmet zou zijn. In de clinic hebben ze Chris getest en gelukkig bleek dat hij niet besmet is. Hij heeft medicijnen gebkregen voor de uitslag Met Peter en Julliene zijn we op bezoek geweest bij hun oma in een dorpje 2 uur rijden van hier. We wisten niet zeker of we het huisje van oma konden vinden. We waren afhankelijk van de aanwijzingen van de kinderen, navraag onderweg en goed geluk. Eenmaal aangekomen was de verrassing groot voor oma en het zusje van Peter en Julliene dat bij oma woont. Beide hadden niet meer gedacht dat ze Peter en Julienne nog eens zouden zien. De vreugde was dan ook groot. Op z’n Keniaans dan. Oma heeft een lang dankgebed opgezegt tijden de thee en het zusje moest even huilen en ging daarna door met haar dingetjes waar ze mee bezig was. Het is anders dan wij ons uitdrukken maar daardoor niet minder oprecht. Jackson heeft geprobeert zoveel mogelijk informatie over Peter en Julienne te achterhalen. Zoveel was nog niet over de kinderen bekend. Het zusje is in de tussentijd naar hun moeder gelopen om haar te halen voor de reunie. Moeder zat ergens te drinken en kon en/of wilde geen tijd vrij make nom haar kinderen te bezoeken. Hartbreaking, maar ook dit nieuws werd met een stoicijns gezicht ontvangen en men ging weer door waar men mee bezig was. Op de terugweg hebben we nog wat snoep en frisdrank gekocht om deze fijne dag voor Peter en Julienne te vieren.

Oma is al het hele weekend druk in de weer met de voorbereidingen van een family gathering op zondag. 2 van hun geiten worden geslacht, kilo’s mais en erwten worden van het land gehaald en bakken met rijst worden gekookt. Zondagochtend’s vroeg verzamelen de eerste (vouwelijke)gasten zich om op verschillende vuren enorme pannen met voedsel te bvereiden. Ondertussen hangen de geslachten geiten in de openlucht en worden door de mannen gekeurd en op een eenvoudige bbq geroosterd. Eerlijk, ik heb nog nooit zo’n lekker stukje vlees gehad! Als ik meer had kunnen eten had ik het zeker gedaan.

Helaasmoesten we zondagmiddag met Lotje naar de clinic. Ze had sinds vrijdagmiddag al buikloop en vreselijke krampen. Het werd niet beter, alleen slechter. In het ziekenhuis constateerde ze voedselvergifteging. Met een heleboel medicijnen is ze afgelopen nacht goed door gekomen. Ze voelt zich nu nog wel zwak maar de pijn is weg. Wij, de familie en ik, omringen haar met zoveel mogelijk liefde en zorg. Ik denk dat als ze nu nog een paar dagen rust ze weer helemaal lekker in haar velltje zit.

Tot gauw weer, ik mis jullie en heel veel liefs, Lieske xxx